به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، نوروز رجبی سرپرست ایرانی مطالعات باستان‌شناختی گروه مشترک ایران و آلمان در تل‌کمین، امروز شنبه 20 خرداد 96، با اعلام این خبر، گفت: «نتیجه مطالعات فصل نخست در این محوطه نشان می‌دهد که از آغاز هزاره ششم پیش‌ازمیلاد تا آغاز هزاره اول و دوره هخامنشی، پیوسته در این محوطه کلیدی استقرار فرهنگی و سکونتی وجود داشته؛ به‌عبارت دیگر، صرفاً در بازه زمانی پس از دوره هخامنشی تا سده‌های نخستین اسلامی است که در این محوطه هیچ‌گونه شواهدی از استقرار فرهنگی دیده نشده است.»
به‌گفته این باستان‌شناس، فصل نخست این فعالیت پژوهشی بیشتر با هدف شناخت و مطالعه پیش رفت و در طول این مسیر برنامه‌های گوناگون انجام شد که ازجمله می‌توان به تهیه نقشه منحنی میزان (توپوگرافی) تپه، شبکه‌بندی، بررسی پیمایشی فشرده تپه و گردآوری مواد فرهنگی اشاره کرد.
او با تأکید بر اهمیت این محوطه برای مطالعه پیوسته زیستی در دشت مرودشت گفت: «یکی دیگر از برنامه‌های این گروه مشترک، بررسی‌های ژئوفیزیک و ژئورادار به‌منظور شناخت بهتر بقایای معماری و فرهنگی در دل تپه بود که می‌تواند بهترین راهنما برای ادامه مطالعات باستان‌شناختی مبتنی بر کاوش در فصل‌های آینده باشد.»
تعیین عرصه و حریم برای جلوگیری از تخریب
رجبی افزود: «به‌دلیل آسیب‌پذیری تپه با فعالیت‌های کشاورزان و برای جلوگیری از تخریب و تسطیح تدریجی این تپه، برنامه تعیین عرصه و حریم تپه با باز کردن دوازده گمانه در پیرامون تپه دنبال و به‌خوبی انجام شد.»
به‌گفته او، این برنامه پژوهشی باعث وضع مقررات و قوانینی برای تپه خواهد شد که به‌موجب آن هر گونه آسیب‌زدن به بقایای فرهنگی و تاریخی پیگرد قانونی و مجازات به‌همراه خواهد داشت.
او از دیگر برنامه‌های پژوهشی گروه مشترک ایران و آلمان در تل‌کمین را آسیب‌شناسی، مستندنگاری و تهیه نقشه سه‌بعدی تپه عنوان کرد تا به‌کمک آن مدارکی مؤثر از شرایط کنونی تپه به‌دست آید.
مطالعات باستان‌شناختی مشترک پژوهشکده باستان‌شناسی، پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، و دانشگاه گوته فرانکفورت با هدف پاسخ‌گویی به پرسش‌های باستان‌شناختی و مسائل اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی جوامع هزاره چهارم تا هزاره اول پیش‌ازمیلاد در بلندی‌های فارس و دشت مرودشت و با تمرکز بر تل‌کمین انجام شد.
این مطالعات، با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری و به‌سرپرستی مشترک نوروز رجبی و جان واک مایر، یکی از برنامه‌های بلندمدت پژوهشگاه است که براساس تفاهم‌نامه‌ای با دانشگاه گوته فرانکفورت انجام می‌گیرد.
تل‌کمین محوطه‌ای مهم در کناره رودخانه کُر با گستره 10 هکتار است که نخستین بار ویلیام سامنر شناسایی و معرفی‌اش کرد و در دهه شصت خورشیدی لویی واندنبرگ چندین گمانه بر روی آن باز کرد.
انتهای پیام/
